1.modern betekent afwijkend van klassieke kunst, kunst in de traditie (500 voor tot 500 na christus).het begrip klassiek heeft drie betekenissen: 1.kunst gemaakt naar voorbeeld van klassieke, oude meesters (zoals bijv. Leonardo of  Da Vinchi). 2. Model 3. Als scheldwoord/negatief: nl. Dat iets ouderwets is (bijv klassieke muziek).
Argument: Waarvoor zou kunst vernieuwend moeten zijn? Belangrijkste aspect klassieke kunst: representatie. Idealistische representatie gecombineerd met realistische representatie/waarnemen. 
Plato – onveranderlijkheid. Gedaante klassiek.
Sacrale universitaliteit, eeuwigheid. Moderne kunst zet zich af tegen sacrale unversitaliteit + eeuwigheid. Niet realistisch en niet sacraal. Moderne kunst: expressie van persoonlijkheid (William Turner) expressie boven natuurgetrouwheid, geen blindelings geloven meer. Origineel vooruitgangsidee representatie van kunstenaar puur gericht op het medium waar hij mee werkt. Zoektocht naar exclusieve eigenschappen van een medium (Greenberg ander word voor formalisme is modernisme). Expressionisme en modernisme kunnen ook samengaan: je kan bepalen waneer er iets goed is. Klassieke kunst is inspirerend om tot hoogste bewustzijn te komen. Kunst niet meer in dienst van godsdienst. Kunsten als doel op zichzelf.
De overgang van klassiek naar modern gaat over de verandering van schoonheidsopvatting, geen bon gout meer, maar kunst moest vernieuwend zijn, en 
- of iets vertellen over de maker ervan (over zijn emotie, persoonlijkheid, het moest authentiek en origineel zijn)
-of over het materiaal waarmee het gemaakt is (medium).bij materieschilderkunst ging het om de speciale eigenschappen van het medium dus.
Modernisme begon in Amerika met colorfield painting en action painting (voorbeeld van action painting : Pollock en voorbeeld colorfield painting: Newman) Zowel actionpainting als colorfield painting behoorden tot abstract expressionisme. In europa gauw gevolgd door Art Informel, materieschilderkunst en Cobra.

2. post-modernisme, post = na, iets wat voortgekomen is uit modernisme.(1985 of eind jaren tachtig). Op een gegeven moment was “al het nieuwe “ over. Zelfs minimal art-abstracter als abstract, hebben we dan gehad. (en vele andere stromingen, zoals: nouveau realisme, pop art (werd pas later als kunst erkend), nul zero, op art/kinetic/lichtkunst, post-painterly abstraction, assemblage/environment/happening en concept art, beuys performance arte povera, land art, neo-expressionisme, fundamenteel en hyper-realisme). Deze behoorden dus tot modernisme. Bij  post-modern gaat het dus niet meer om  vernieuwing- dingen overnemen van voorgaande stromingen kan en mag. Alles kan en alles mag.
Overigens authenticiteit kan geen maatstaf zijn voor kunst, omdat dan de kwaliteit achteruit gaat. 
Modernisme werd bekritiseerd, het zou alleen maar voor de elite bedoeld zijn. Wat een belangrijke verandering was: industriele reproductie, kunst moest voor iedere dag en voor iedereen zijn. En een principe van postmodernisme: je hoeft het kunstwerk niet te begrijpen om het te waarderen. 
Overigens authenticiteit kan geen maatstaf zijn voor kunst, omdat dan de kwaliteit achteruit gaat.
Een van de pioniers van post-moderisme was Andy Warhol. Hij maakte in zijn werk bewust keuzes van composities van alledaagse producten,of bekende beroemdheden zodat het werk niets persoonlijks over hem als maker daarvan vertelde.
Een filosoof  die als post-modernist wordt bestempeld (werd, hij is in 2007 overleden). Hij weigerde echter zelf zichzelf tot welke stroming dan ook te rekenen.
De kunstopvatting bij post- modern is: iets wordt kunst als iets als kunst bedoeld is. Je kan dus iets ververheven tot kunst en dan is er niemand die het tegendeel kan verkondingen. Je kan wel kritiek krijgen uiteraard, maar het blijft kunst.
Postmodern is ook post- van formalisme en modernisme. Ieder doet wat die wil doen. Als alles kan ben je alles kwijt.
Individualiteit kan geen maatstaf zijn voor kunst.
Moderne kunst draaide om expressionisme en formalisme. Formalisme, dat is ‘wat zijn de waarden van een medium waar de kunstenaar mee werkt’. Bij Modernisme was ere en dubbele uitputting; alles is al gedaan, geen referentie, vernieuwing is klaar. Uitputting in expressionisme: er is geen criteria. 

3.
1.    David Schnell – Hij werkt op groot formaat, en in zijn kunstwerken komen geen mensen voor; hij maakt ruimtes en natuur, maar dan zo super dynamisch in de wereld met overdreven perspectief zouden mensen niet kunnen bestaan. Soort van “Natuur wint het van de Mens”.Dat is tevens mijn beeld van ‘een utopie.’

2.    Ged Quinn – hij schildert bijna op een 16de eeuwse manier prachtig grote olieverf doeken en inhoudelijk zitten er waanzinnig geestige details in, soms met politiek-kritische inhoud of bijv. een neerstortende Ikarus (±1 cm op een doek van 10 m)

3. Eduard Gurevich, 
4. Davy Brown,
5. Ford Smith – maken alledrie (wel van elkaar verschillende stijl) zelfde soort dromerige romantische sfeer-landschappen. Eduard Gurevich  meest kleurrijk, Davy Brown meest expressief  van alledrie en Ford Smith zijn complementaire-kleurgebruik, steeds terugkomende thema:bomen. Iedere keer anders geschilderde bomen.

6.    Rob Voerman – Zijn post-apocalyptische wereld, het onderwerp van zijn etsen, in 3D werk, installaties en zeefdrukken dus. Maar ook zijn veelzijdigheid.

7.    David Thorpe, Bronstein, Yunlan He, Erik Sep